Niet zozeer de longontsteking, maar het gebrek aan openheid in combinatie met de aanval op de electorale achterban van Trump, kunnen er wel eens voor zorgen dat Hillary Clinton op 8 november naast het presidentschap van de Verenigde Staten zal grijpen.
Eerst was er die rare hoestaanval, maar dat wist Hillary Clinton nog uitstekend te pareren met een prachtig gevonden kwinkslag door met een knipoog te zeggen dat het kwam door haar allergie voor Donald Trump. Maar toen ze tijdens de herdenkingsplechtigheid op 9/11 voor het oog van de wereld als een WTC-toren in elkaar zeeg, was duidelijk dat er meer met haar gezondheid aan de hand was.
Enkele uren na haar ineenstorting stond ze weer met haar breedst mogelijke smile voor de flat van haar dochter Chelsea waar ze weer wat was opgelapt. Alsof er niets aan de hand was, riep ze op een afstand naar de pers ‘what a great day’ het was voor NY om zich daarna snel uit de voeten maken.
Op het verkeerde been gezet
Maar toen de wereld enkele uren later hoorde van haar longontsteking en dat ze dringend rust moest houden, voelden heel wat Amerikanen zich door Hillary op het verkeerde been gezet. Dit was duidelijk geen onschuldige appelflauwte: was die vrouw wel eerlijk over haar conditie?
Die gebrekkige openheid en terughoudendheid voeden het beeld van oneerlijkheid die haar campagne vanaf het begin al had overschaduwd. Denk bijvoorbeeld aan heel dat gedoe over de e-mails die ze niet via haar privé-account had mogen sturen en die publiek moesten worden gemaakt.
Trump-aanhang bestaat uit racistische en homofobe malloten
Ook was het niet bepaald handig van haar om de Trump-aanhang te schofferen door min of meer te zeggen dat de helft van zijn aanhang uit een stelletje racistische homofobe malloten bestond. Later bood ze haar excuses hiervoor aan, maar het kwaad was inmiddels geschied. Het is een basisles in de politieke communicatie waar ik tijdens mediatraining voortdurend op hamer dat je nooit de kiezers van de tegenpartij mag beledigen.
Al met al zullen niet haar longontsteking, maar haar stuntelige communicatie en het gebrek aan openheid er wel eens voor kunnen zorgen dat de Verenigde Staten van Amerika nog een poosje moet wachten op hun eerste vrouwelijke president…