Argumenten serieus nemen is ook communicatie…
Wat is het nut van bezwaar te mogen aantekenen als je als opsporingsambtenaar toch van plan bent om op het Kafkaiaanse af niet naar de bezwaren van de burger te luisteren? Heeft communicatie met RDW überhaupt nog zin? Dat gevoel kreeg ik toen ik behoorlijk naast de kwestie een reactie terugkreeg van de bevoegde opsporingsambtenaar bij de RDW (RijksDienst voor het Wegverkeer). Maar als iemand niet open staat voor redelijke argumentatie en niet eens de moeite neemt om die naar behoren te weerleggen, dan is hij bij mij aan het verkeerde adres…
Betalen zonder mokken
Laat ik eerst dit even zeggen: ik geloof niet dat ik een moeilijk mens ben als ik de wet overtreden heb. Rijd ik te hard en ik ontvang daarvoor een boete, dan betaal ik die zonder mokken. Zeker als ik bewust te hard heb gereden: je hebt immers gegokt en verloren. Een boete is dan part of the game.
Ook in het geval dat ik me van mijn wetsovertreding niet bewust ben, doe ik niet moeilijk. Ik ga er immers zowat blindelings vanuit dat de wetgever de snelheidslimiet toch op zijn minst redelijk duidelijk heeft gecommuniceerd en dat ik dus het slachtoffer ben geworden van mijn eigen onoplettendheid. Eigen schuld, dikke bult…
Maar toen ik deze zomer van de RDW een brief in de bus kreeg waarin mij een boete was opgelegd van 130 Euro omdat de auto op 23 mei APK gekeurd had moeten zijn, snapte ik het even niet meer. De auto stond immers tot 13 juni op Belgisch kenteken. Die 13 juni was tevens de datum waarop ik in verband met mijn verhuizing naar Nederland de auto vanuit België naar Nederland had uitgevoerd. Hoe kon een Nederlandse overheidsdienst nu een keuringsverplichting opleggen op 23 mei terwijl die auto nog niet eens was ingevoerd?
Van goede wil
Er nog altijd vanuit gaande dat er sprake was van een misverstand, besloot ik een brief aan de desbetreffende opsporingsambtenaar van de RDW te schrijven, om mede op de hierboven aangehaalde reden, bezwaar aan te tekenen tegen de boete. Ook legde ik hem uit dat de auto bij een keuringsstation van de RDW gekeurd was toen die op 13 juni werd ingevoerd. Verder deelde ik hem mede dat ik noch mondeling noch schriftelijk door de RDW erop gewezen was dat de keuring die de auto had ondergaan kennelijk geen APK-keuring was, zoals de RDW-opsporingsambtenaar in zijn brief aangaf. Tot slot liet ik hem weten dat ik naar aanleiding van zijn brief de auto onmiddellijk APK had laten keuren om te onderstrepen dat ik van goede wil ben.
Kort daarop ontving ik van deze opsporingsambtenaar een schriftelijke reactie. Daarin legde hij mij uit dat de keuring van de auto geen APK-keuring was, maar een invoeringskeuring.
Lang leve Europa
Waar de RDW-opsporingsambtenaar niet op in ging, was dat ik niet eens een brief van de RDW had ontvangen, zoals te doen gebruikelijk, als een auto APK gekeurd moet worden. Dit blijkt standaard procedure te zijn en het stoorde me dat de opsporingsambtenaar zomaar aan dit argument voorbij was gegaan. Hoe had ik in godsnaam redelijkerwijs kunnen weten dat die auto die notabene pas drie jaar oud was – lang leve Europa, want in België moeten ze pas na vier jaar gekeurd worden – boven op de zogenaamde invoeringskeuring nog een APK keuring had moeten ondergaan?
Dan heb ik het nog niet eens gehad over de ongelijke manier waarop de RDW met zijn klanten omgaat? Waarom krijgt iedere autobezitter een schriftelijk bericht waarin hij verzocht wordt om de auto ter APK-keuring aan te bieden, terwijl ik hierover nooit schriftelijk (noch mondeling) geïnformeerd ben geweest?
Onwelgevallige conclusie
Daarom beste opsoringsambtenaar van de RDW, blijf ik op mijn strepen staan. Niet omdat u tot een voor mij onwelgevallige conclusie bent gekomen, maar omdat u niet eens de moeite hebt genomen om op een inhoudelijk aanvaardbare manier mijn argumenten serieus te nemen. Ook dat is communicatie…
PS: naar aanleiding van dit blog heeft de RDW mijn klacht nog eens onder de loep genomen en heeft de bevoegde opsporingsambtenaar besloten om die te seponeren. Ook is een RDW-medewerker persoonlijk bij mij langs geweest om zich te verontschuldigen over de gang van zaken. Ik heb die excuses aanvaard. Overal waar gewerkt wordt, worden immers fouten gemaakt al heb ik wel gezegd dat ik het jammer vind dat ik eerst deze kwestie aan de grote klok heb moeten hangen, alvorens ik serieus word genomen. Positief vond ik ook dat de betreffende RDW-medewerker mij verzekerde dat de RDW inmiddels maatregelen heeft genomen om dit soort incidenten in de toekomst te voorkomen. Voor mij is deze case ‘closed’.