Spikes kras op blazoen boze Dafne Schippers?
Ze ging voor goud, maar behaalde zilver. Het was een grote tegenvaller voor Dafne Schippers en ook voor het Nederlandse volk. We blijven natuurlijk massaal achter haar staan! Maar toch vraag ik me als communicatiedeskundige af of er niet een kleine kras op het blazoen van haar is gekomen toen de boze Dafne Schippers gefrustreerd haar spikes tegen de grond knalde, nadat ze net naast de gouden plak had gegrepen.
Niets democratischer dan sport
Sport is emotie. Sport is ook kunnen incasseren. Maar sport draait vooral om sportiviteit. Ik snap best dat een topsporter zich gefrustreerd voelt als hij of zij de gedoodverfde favoriet is en dan toch naast de hoofdprijs grijpt. Je hebt daar immers jaren voor getraind en gevochten. Maar hetzelfde geldt ook voor je tegenstanders. Degene die het verst, het hoogst, het hardst gaat of de meeste punten scoort gaat er met de hoofdvogel vandoor. Eigenlijk is er niets democratischer dan sport.
Daarom heb ik het er altijd moeilijk mee als topsporters bij wie het eens tegen zit hun racket boos tegen de grond knallen of in het geval van Dafne Schippers hun spikes woedend wegwerpen en het vervolgens ook niet kunnen opbrengen om samen met de winnares van de gouden medaille een ereronde door het stadium te lopen, schrijft de Volkskrant.
Mediatraining voor topsporters
Bij sport gaat het om winnen of verliezen. Niks is mooier dan op het hoogste schavot gelauwerd te worden, maar ik vind het ook heel mooi als de verliezer in de winnaar zijn of haar meerdere erkent. Dat hoort er ook bij en als topsporter en professional moet je je dit ook realiseren. Je bent immers niet alleen in beeld tijdens de wedstrijd zelf, maar ook vaak erna. Wellicht weet Dafne Schippers dat ook, want op haar niveau heeft ze ongetwijfeld al heel wat mediatraining gehad. Ik zeg dan ook niet voor niks met de grootste nadruk tijdens mediatraining tegen mijn opdrachtgevers dat contacten met de media pas voorbij zijn als je buiten gezichts- en gehoorbereik bent…