Ze ging voor goud, maar behaalde zilver. Het was een grote tegenvaller voor Dafne Schippers en ook voor het Nederlandse volk. We blijven natuurlijk massaal achter haar staan! Maar toch vraag ik me als communicatiedeskundige af ofĀ er niet een kleine kras op het blazoen van haar is gekomen toen de boze Dafne Schippers gefrustreerd haar spikes tegen de grond knalde, nadat ze net naast de gouden plak had gegrepen.
Niets democratischer dan sport
Sport is emotie. Sport is ook kunnen incasseren. Maar sport draait vooral om sportiviteit. Ik snap best dat een topsporter zich gefrustreerd voelt als hij of zij de gedoodverfde favoriet is en dan toch naast de hoofdprijs grijpt. Je hebt daar immers jaren voor getraind en gevochten. Maar hetzelfde geldt ook voor je tegenstanders. Degene die het verst, het hoogst, het hardst gaat of de meeste punten scoort gaat er met de hoofdvogel vandoor. Eigenlijk is er niets democratischer dan sport.
Daarom heb ik het er altijd moeilijk mee als topsporters bij wie het eens tegen zit hun racket boos tegen de grond knallen of in het geval van Dafne Schippers hun spikes woedend wegwerpen en het vervolgens ook niet kunnen opbrengen om samen met de winnares van de gouden medaille een ereronde door het stadium te lopen, schrijft de Volkskrant.
Mediatraining voor topsporters
Bij sport gaat het om winnen of verliezen. Niks is mooier dan op het hoogste schavot gelauwerd te worden, maar ik vind het ook heel mooi als de verliezer in de winnaar zijn of haar meerdere erkent. Dat hoort er ook bij en als topsporter en professional moet je je dit ook realiseren. Je bent immers niet alleen in beeld tijdens de wedstrijd zelf, maar ook vaak erna. Wellicht weet Dafne Schippers dat ook, want op haar niveau heeft ze ongetwijfeld al heel wat mediatraining gehad. Ik zeg dan ook niet voor niks met de grootste nadruk tijdens mediatraining tegen mijn opdrachtgevers dat contacten met de media pas voorbij zijn als je buiten gezichts- en gehoorbereik bent…
Best moeilijk om iemand zijn/ haar naam goed te schrijven…
Inderdaad niet zo zorgvuldig van mij. Dank om me hierop attent te maken. Ik zal het asap aanpassen.
By the way: u mag natuurlijk ook inhoudelijk reageren š
Onzin. En niet omdat het weggooien van die spikes niet schadelijk kan zijn voor het imago van een sporter, want dat kan het wel degelijk zijn. Het zit ‘m niet in de handeling (weggooien van schoenen) maar in de vraag of het past in het plaatje: opkomend talent, niet te stoppen, authentiek, (te?) hoge verwachtingen van niet alleen haarzelf maar ook het publiek et cetera. Het antwoord luidt: ja! Zo iemand hoort z’n spikes weg te gooien. Over een paar jaar kan dat ineens heel anders zijn: eenmaal ervaren en gelauwerd kan zoiets als onsportief of zelfs onprofessioneel gezien worden.
@Esther: Hartelijk dank voor je interessante reactie. Ik kan me grotendeels in je analyse vinden, maar je conclusie deel ik niet. Eigenlijk zeg je dat de context waarin het gebeurt medebepalend is en dat klopt. De jonge, onervaren sporter die woedend zijn spikes of tennisracket weggooit zal op meer begrip kunnen rekenen, zoals je zelf terecht aangeeft, dan de ‘ouwe rot in het vak…’
Maar vergelijk haar reactie eens met het optreden van die andere gedoodverfde goudenplakwinnaar Epke Zonderland die van de rekstok viel. Even bleef hij roerloos liggen om vervolgens bijna stoĆÆcijns, alsof er niks gebeurd was, zijn oefening af te maken. Wel teleurstelling, maar uiterlijk geen woede of ongecontroleerde frustratie te bespeuren. Aan jou de vraag: als het om de beeldvorming gaat, wie dwong er dan bij jou het meeste respect af?
Voor alle duidelijkheid: je hoort mij niet zeggen dat hetwegwerpen van haar spikes een publicitaire ramp was. Ze is nog altijd de lieveling van het grote publiek. Maar als ik haar een ongevraagd advies mag geven, is dit eens maar nooit weer…
Wel een smetje op het blazoen mijns inziens. Het was een onvermogen om te gaan met de bij verlies optredende emoties denk ik. Die ervaring had ze nog niet meegemaakt. Met een goede intervisie waarbij je emoties leert herkennen en begrijpen kun je dit soort reacties voorkomen. Maar geen man overboord, daar kan vanaf nu aan gewerkt gaan worden.
De reactie van Epke Zonderland oogde veel professioneler, maar ik vermoed dat hij dan ook intervisie sessies krijgt bij zijn medische opleiding. Intervisie bevordert dus de professionaliteit en dat geldt uiteraard niet alleen voor sporters en dokters